Często trudno jest odróżnić ulewanie od wymiotów. To ważne, aby właściciel zwierzęcia podczas wywiadu lekarskiego opisał zwrócony materiał - mowa o konsystencji, obecności żółci lub krwi, objętości i zapachu.
Możliwości leczenia i rokowanie dla poszczególnych typów dysfagii są różne. Dlatego tak istotna jest obserwacja sposobu pobierania pokarmu i wody, która ułatwi lokalizację jej przyczyny.
Leczenie ślinotoku powinno być terapią celowaną pierwotnej przyczyny - pod warunkiem możliwości jej rozpoznania - lub też skierowaną na inne zaburzenia, mogące rozwijać się wtórnie do pierwotnego schorzenia.
U psów ślinotok jest częstą reakcją na zwiększenie temperatury otoczenia lub na zbliżający się posiłek. U kotów z kolei - nierzadko towarzyszy mruczeniu.
Rozpoznanie przy chorobach jamy nosowej jest zawikłane. Szacuje się, że u kotów w ok. ⅓ przypadków nigdy nie udaje się postawić odpowiedniego rozpoznania, mimo przeprowadzenia dokładnych badań dodatkowych.