Rasy psów będące w grupie ryzyka: rottweilery, dobermany, labradory, american pitbull teriery, owczarki niemieckie, springer spaniele, czy yorkshire teriery.
Wirus jest wydalany w kale przez okres ok. 2 tygodni. W bardzo rzadkich przypadkach może być wydalany nawet przez 1 rok.
Psy, które wyzdrowiały - nie rozsiewają wirusa na pozostałe psy będące w stadzie. Przypuszcza się, że to postać podkliniczna parwowirozy odgrywa znaczną rolę w procesie zarażenia. Przy sprzyjających warunkach - wirus parwo może pozostać zakaźny w zanieczyszczonej kałem ziemi przez 5 miesięcy lub dłużej.
Szczenię przyprowadzone do lecznicy weterynaryjnej może być w różnym stanie: z objawami wymiotów i/lub biegunki, w różnym stopniu odwodnienia, osłabienia, świadomości, a nawet wstrząsu hipowolemicznego (krwotocznego).
Rokowania przy tej wirusowej chorobie są różne i zależne od czynnika etiologicznego. To, w jakim czasie trwania choroby pies znajdzie się w lecznicy weterynaryjnej, jest bardzo ważne.
Postępowanie lecznicze rozpoczyna lekarz prowadzący i personel weterynaryjny. O ile szalenie ważna jest wiedza medyczna, o tyle istotna jest również troskliwa i czuła opieka. Chore zwierzę potrzebuje silnego wsparcia emocjonalnego i tutaj rola właściciela jest po prostu nieoceniona.
Będąc obiektywnym, a w naszej opinii oznacza to bycie szczerym wobec siebie i pacjentów - istotna jest zawsze wzmianka o kosztach leczenia. Właściciel musi mieć tego świadomość, a lekarz obowiązek informowania. Jeśli wyważy się sferę uczuć ze sferą leczenia - o ileż łatwiej podjąć walkę o życie zwierzęcia.
