Dodatkowo, konieczne jest uwzględnienie roli innych narządów, które biorą udział w metabolizmie mięśni podczas wysiłku, tzn. dostarczają mięśniom tlen i energię.
DEFINICJE
Osłabienie:
- pojawia się po wysiłku, ustępuje po odpoczynku (osłabienie okresowe, tj. epizodyczne),
- szybsze męczenie po umiarkowanym wysiłku,
- męczenie po dłuższym i intensywniejszym wysiłku,
- skrócony krok z niezbornością lub bez niezborności,
- zianie,
- niechęć do chodzenia lub biegania,
- pokładanie się,
- osowienie, przytomność, zapaść.
Ważne! Siła mięśni zwiększa się po odpoczynku.
PATOFIZJOLOGIA
- Istotna jest wiedza nt. mechanizmów nerwowo-mięśniowych, które kontrolują proces skurczu mięśni.
- Istotna jest wiedza nt. działania układu sercowo-naczyniowego, który podtrzymuje pracę włókien mięśniowych w czasie wysiłku.
- Mięśnie i nerwy to tkanki, które cechuje aktywność elektryczna na powierzchni błon komórkowych - mówimy o potencjale czynnościowym.
- Te potencjały czynnościowe tworzą się dzięki temu, że przez błonę komórkową przemieszczają się jony sodu i potasu, których ruch odbywa się pod kontrolą jonów wapnia.
- Przy zaburzeniach elektrolitowych mających wpływ na wytwarzanie potencjałów czynnościowych dochodzi do wystąpienia ww. objawów.
- Włókna mięśniowe połączone są z układem nerwowym przy pomocy połączeń nerwowo-mięśniowych, zwanych końcowymi płytkami ruchowymi.
- Płytka ruchowa przekazuje aktywność elektryczną, czyli potencjał czynnościowy z aksonu na włókno mięśniowe.
- U zdrowego zwierzęcia w połączeniu nerwowo-mięśniowym wytwarzana jest energia elektryczna, która trzy- lub czterokrotnie przewyższa wartość potrzebną do stymulacji skurczu mięśnia.
- Mówimy wtedy o tzw. ‘elemencie bezpieczeństwa’.
- W zdrowym organizmie przy wysiłku fizycznym prawie nigdy nie następuje ‘zmęczenie’ tej synapsy.
- Zatem nabyta nużliwość mięśni jest zaburzeniem autoimmunologicznym, bez możliwości utrzymania skutecznej stymulacji elektrycznej mięśni.
- Nawet jeśli w czasie spoczynku skurcze mięśni odbywają się prawidłowo - to już w trakcie wysiłku fizycznego włókna mięśniowe łatwo się męczą.
- Podczas skurczu mięśni występuje bardzo duże zapotrzebowanie na energię.
- Głównym pierwotnym źródłem energii dla mięśni jest glikogen, którego rezerwy mogą się szybko skończyć w trakcie wysiłku.
- Wtedy źródłem energii dla mięśni staje się glukoza z krwi krążącej (niedostępne źródło energii przy hipoglikemii).
- Najbardziej wydajnym procesem pozyskiwania energii w mięśniach szkieletowych jest glikoliza tlenowa.
- Glikoliza beztlenowa jest mniej wydajnym procesem - w jego trakcie dochodzi do wytworzenia dużej ilości kwasu mlekowego, wywołującego zaburzenia w komórkach mięśniowych.
- Zatem - osłabienie może wynikać także z zaburzeń, które w rezultacie prowadzą do zmniejszenia stężenia tlenu we krwi.
- Na okresowe osłabienie wpływ mają także pierwotne choroby mięśni, tj. miopatie - zaburzenia zwyrodnieniowe w początkowym stadium lub zapalenie mięśni.
- Te choroby uszkadzają jeden z elementów niezbędnych do prawidłowego skurczu mięśni.
PODSTAWOWE BADANIA, KTÓRE NALEŻY WYKONAĆ:
- wywiad,
- badanie kliniczne (w tym badanie neurologiczne),
- badania laboratoryjne (badanie morfologiczne krwi, badanie moczu, pełny profil biochemiczny surowicy, testy na dilofilariozę - psy),
- elektrogardiogram,
- radiogramy klatki piersiowej.
