Jeżeli od spożycia substancji nie upłynęło więcej niż 2 godz., zwierzę nie wykazuje niepokojących objawów, a zjedzony produkt nie zawierał substancji ropopochodnych - prowokuje się wymioty i przeprowadza płukanie żołądka.
Źródła
- środki owadobójcze do zwalczania pcheł w postaci sprayów,
- szampony, pianki, płyny, spraye, leki - do stosowania miejscowego.
Wyróżniono dwa typy piretroidów:
TYP I:
- permetryna, premetryna,
- objawy - niezborność, nadwrażliwość, konwulsje, drżenia;
TYP II:
- fenwalerat, deltametryna, cypermetryna,
- objawy - brak koordynacji ruchów, konwulsje, nadmierne ślinienie, silne drżenia całego ciała.
- Piretroidy typu II zwiększają właściwości owadobójcze i nasilają toksyczne działanie dla ssaków.
- Najczęściej spotykane nazwy produktów komercyjnych: Adams, Hartz, Mycodex, Raid.
- Fenwalerat - jeden z najbardziej toksycznych piretroidów.
- Młode koty - szczególnie samice, wykazują większe predyspozycje do wystąpienia najpoważniejszych objawów zatrucia DEET/fenwaleratem.
- Zazwyczaj piretroidy typu II są bardziej toksyczne od typu I.
Dawki toksyczne
- doustna dawka najczęstszych piretryn - 100-2000 mg/kg.
Wywiad
- możliwy kontakt zwierzęcia z substancją.
Objawy kliniczne - najczęstsze:
- drżenia,
- ślinotok,
- niezborność,
- dezorientacja,
- wokalizacja,
- jadłowstręt,
- zwiększone szmery wilgotne nad płucami,
- drgawki, drżenia włókienkowe mięśni,
- wymioty,
- nadmierna aktywność,
- opistotonus (skurcz mięśni karku i grzbietu - wygięcie głowy do tyłu),
- depresja,
- bradykardia,
- ciężka duszność;
inne odnotowane:
- agresja,
- ból brzucha,
- podrażnienie skóry,
- utrata włosów,
- wyniszczenie, otępienie, śpiączka,
- zaburzenia rytmu pracy serca,
- zianie,
- rozszerzenie lub zwężenie źrenic,
- kaszel, wydatne szmery nad płucami,
- zwiększone pragnienie, odwodnienie,
- wokalizacja, piszczenie (szczególnie u kotów),
- częściowe porażenie (szczególnie u psów),
- koty - trzepanie uszami, potrząsanie łapami (zachowanie zwierzęcia, jakby było mokre), skurcze powierzchowne mięśni podskórnych.
Badania laboratoryjne
- hipoproteinemia,
- mocznica,
- podwyższony poziom aktywności AlAT,
- hiperkaliemia,
- izostenuria,
- krwiomocz, białkomocz,
- ketonuria, bilirubinuria.
Wykluczenie innych chorób o podobnych objawach (rozpoznanie różnicowe):
- zatrucie metaldehydem,
- zatrucie związkami fosforoorganicznymi i karbaminianowymi.
Rokowanie jest zazwyczaj pomyślne do dobrego.
Leczenie zależne od oceny sytuacji.
Wywołanie wymiotów.
Płukanie żołądka.
Podanie węgla aktywowanego.
Podanie solnych lub osmotycznych środków przeczyszczających po 30 min od podania węgla aktywowanego, chyba że zwierzę ma poważną biegunkę.
Nie należy podawać substancji zawierających magnez - jeśli zwierzę wykazuje objawy ze strony układu nerwowego.
Pamiętaj!
Lekarz weterynarii ma obowiązek poinformować Cię o rokowaniach i kosztach leczenia.
Twój obowiązek - świadomie pytać, prosić o wytłumaczenie wszystkiego, co jest niejasne, niezrozumiałe.
Kontakt lekarz - właściciel to pomoc dla zwierzęcia.
