Zatrucia - zatrucie iwermektyną

Ta zwiększona wrażliwość niektórych psów na trującą substancję najprawdopodobniej wynika z jej większego przenikania przez linię krew-mózg.

Źródła

• iwermektyna - substancja przeciwpasożytnicza,
• milbemycyna (należy do awermektyn) - czynnik przeciwpasożytniczy.

Dawki toksyczne:

• szczenięta i kocięta - >300 mcg/kg,
• koty - >500 mcg/kg.

Wywiad

możliwy kontakt zwierzęcia z substancją.

Objawy kliniczne:

ZATRUCIE W POPULACJI OGÓLNEJ - objawy mogą wystąpić w czasie 4 godz. od spożycia:

• niezborność,
• zmiany zachowania, agresja,
• bradykardia,
• sinica, duszność,
• dezorientacja, niepokój,
• depresja, nadmierna aktywność,
• duszność,
• napieranie głową na przeszkody,
• przeczulica,
• podskakiwanie,
• rozszerzenie źrenic,
• hipertermia,
• drżenia mięśniowe, drgawki,
• wymioty,
• tachykardia,
• śpiączka, śmierć;

ZATRUCIE ZWIĄZANE Z IDIOSYNKRAZJĄ - osobniczą, niespodziewaną reakcją na substancję, nie mającą zależności ‘dawka - efekt’:

• pozorna ślepota,
• niezborność, pozycja leżąca,
• zaburzenia zachowania,
• nadmierne ślinienie,
• depresja,
• rozszerzenie źrenic,
• drżenia mięśniowe,
• śpiączka, śmierć.

Badania laboratoryjne:

• badanie morfologiczne krwi,
• badanie biochemiczne,
• analiza gazów krwi,
• badanie ogólne moczu.

Ważne! Oznaczenie poziomu awermektyny w osoczu, wątrobie, tkance tłuszczowej i mózgu.

Rokowanie zależne od:

• gatunku,
• rasy i wieku,
• produktu,
• dawki,
• drogi podania.

Leczenie zależne od oceny sytuacji.

Wywołanie wymiotów.

Płukanie żołądka.

Podanie węgla aktywowanego.

Podanie środków przeczyszczających po 30 min od podania węgla aktywowanego, chyba że zwierzę ma poważną biegunkę.

W przypadku ciężkiego zatrucia podanie fizostygminy.

Nie należy podawać leków uspokajających (np. diazepamu lub benzodiazepiny).