Teriery

Pierwsze wzmianki o terierach – przedstawicielach trzeciej grupy sklasyfikowanej przez FCI, pojawiły się w XV w. w Anglii. Przełom XVII i XVIII w. przyniósł już rozdział na teriery gładko- i szorstkowłose, a to z kolei doprowadziło proces hodowlany do wyszczególnienia określonych typów terierów w zależności od regionu ich występowania. Niemal każde hrabstwo w Wielkiej Brytanii ma swojego teriera, który przyniósł i przynosi mu chlubę oraz zaszczyt.

Zróżnicowanie grupy wynika z odpowiedniego krzyżowania odmian wiejskich kundelków z terenów Anglii, Szkocji, Walii i Irlandii. Tylko 7 z 33 ras terierów pochodzi z innych krajów, są to: niemiecki myśliwski, czeski, brazylijski, australijski, australian silky terrier, japoński oraz american staffordshire terrier.

Praojciec wszystkich terierów – old English terrier, był mieszanką rozmaitych podwórzowych psów. Poprzez działania hodowców grupa ta wciąż podnosi swoje kwalifikacje użytkowe, stąd tak liczne są różnice w wyglądzie poszczególnych ras. Pewne cechy pozostały jednak wspólne dla wszystkich osobników tej grupy: pasja łowiecka, żądza przygód, odwaga, ciętość i wytrwałość.

Pierwotnie, teriery służyły do tępienia kun, szczurów i tchórzy, polowały na wydry, borsuki i króliki, stróżowały i chroniły domostw, a także brały udział w walkach psów, tak popularnych w ówczesnych czasach.

Dziś uznanie terierów na całym świecie łączy się niezbicie z faktem, iż psy te cechuje duża inteligencja, temperament oraz odporność. Dodatkowo, zaczęły spełniać wymagania psów wystawowych i do towarzystwa, zatem ich popularność w pasie Europa – Ameryka skutecznie wzrasta. Psy pojętne, łatwe w szkoleniu, chętne do pracy i zabawy okazują się wspaniałymi przyjaciółmi ludzi. Kwestia, o której nie wolno zapomnieć, to zabiegi związane z pielęgnacją szaty, a także konsekwencja właściciela w wychowaniu, która przy tak charakternych psach jest wręcz pożądana.

Airedale terrier

• Kraina pochodzenia – dolina rzeki Aire (hrabstwo Yorkshire, Wielka Brytania).
• Przodkowie – black and tan terrier, psy myśliwskie (duży, kosmaty pies gończy otterhound), seter szkocki, retrivery.
• Używany do polowań na lisy, wydry, łasice i borsuki. W czasie I Wojny Światowej służył w armii brytyjskiej i rosyjskiej, pomagał Czerwonemu Krzyżowi w wyszukiwaniu rannych. Do dziś docenia się jego walory łowieckie (poluje na grubą zwierzynę w dalekiej Rodezji), służy w policji i wojsku.
• Największy z terierów. Wzrost psa w kłębie 58-61 cm.
• Głowa długa, czoło płaskie. Oczy ciemne, pełne wyrazu. Nos czarny.
• Kłąb wysoki, grzbiet prosty.
• Ogon gruby, kopiowany (cięty maksymalnie 1/4 długości), radośnie noszony.
• Sierść szorstka, miękkie podszycie. Zalecane trymowanie 3-4 razy w roku.
• Umaszczenie: czarne podpalane typu czaprakowego.
• Rasa zwana ‘królem terierów’, bardzo lubiana, w Polsce popularna już przed II Wojną Światową.
• Łatwy w prowadzeniu, lecz nie pozbawiony krnąbrności i uporu. Amator długich spacerów i towarzystwa.

American staffordshire terrier

• Kiedy w II połowie XIX w. Anglików opanowała fala emigracji do Ameryki, zabierali oni z sobą psy, które przeznaczone były do walk zakazanych już na Wyspach. Mniejsze osobniki wykorzystywano początkowo do tępienia szczurów w portach i miejskich zabudowaniach. Kiedy znalazły się w rękach hodowców, odpowiednio krzyżowane dały początek rasie ‘boston terrier’. Z kolei większe i dorodniejsze egzemplarze z przywiezionych psów walczących nazwano, podobnie jak w Anglii - ‘pit-bull-terrierami’.
• Rozłam wśród hodowców miał na celu wyszczególnienie psów walczących od tych przeznaczonych do wystaw i towarzystwa. Pierwszych fascynował pit-bull-terrier, symbol siły amerykańskiej i męstwa. Zwolennicy drugiego typu opracowali wzorzec zatwierdzony przez FCI jako odrębną rasę ‘american staffordshire terrier’.
• Pies muskularny, o silnej budowie, zwinny.
• Wzrost psa w kłębie 46-48 cm.
• Głowa średniej wielkości, szeroka. Żuchwa mocna, z silnym chwytem.
• Oczy ciemne, szeroko rozstawiono. Szyja gruba, mocna, bez podgardla.
• Klatka piersiowa głęboka, szeroka.
• Włos krótki, błyszczący, twardy.
• Umaszczenie różnorodne: jednobarwne, wielobarwne, łaciate, pręgowane. (Umaszczenie białe, czarne podpalane i czekoladowe nie są cenione).
• Rasa szalenie popularna, łatwo się szkoli.
• ‘Am-staff’ nie jest polecany dla ludzi, którzy wcześniej nie posiadali psów, gdyż genealogia rasy zalicza go do psów bojowych, o czym należy pamiętać. Mimo łagodności w stosunku do ludzi, w kontakcie z innymi zwierzętami jest zaczepny i nieustępliwy.

Australian silky terrier

• Rasa powstała w Australii na skutek krzyżowania yorkshire terriera z miejscowym sky terrierem i cairn terrierem na początku XX w.
• Wzorzec rasy zatwierdzony przez FCI dopiero w 1962 r.
• Wzrost psa w kłębie 23 cm, pożądana waga 3,5-4,5 kg.
• Piesek niskonożny, o zwartej budowie.
• Charakterystyczna jedwabista czuprynka tworzy przedziałek biegnący wzdłuż całego ciała aż po ogon.
• Oczy małe, okrągłe, ciemne. Czarny nos. Uszy na szczycie głowy, noszone do góry. Tułów umiarkowanie długi.
• Ogon noszony wesoło do góry, bez frędzli.
• Włos gładki, jedwabisty – stąd nazwa rasy. Długość włosa od szyi do nasady ogona 13-15 cm. Konieczne regularne szczotkowanie i dbanie o higienę (uszy, pazury).
• Umaszczenie: niebieskoszare z podpalaniem (ceniony intensywny odcień).
• Pies czujny, niehałaśliwy, dobry stróż dobytku. Wymaga dużo ruchu. Polecany do rodzin w miastach.
• Nie tak pospolity jak yorkshire terrier.

Bedlington terrier

• Kraina pochodzenia – pogranicze Szkocji i Anglii (miasteczko Bedlington, hrabstwo Northumberland).
• Charakterystyczny wygląd owieczki i linia grzbietu to efekt krzyżowania szkockich terierów, otterhounda i chartów.
• Rasa pojawiła się już w XVIII w. i służyła pomocą górnikom, włóczęgom i kłusownikom w niewielkich polowaniach.
• Wzrost psa w kłębie do 42,5 cm, suki do 40,5 cm.
• Głowa noszona wysoko, długa i wąska, porośnięta obfitą, prawie białą czuprynką.
• Oczy trójkątne, małe. Uszy trójkątne, zwisające, zakończone specjalnie przystrzyżonym frędzelkiem.
• Grzbiet łukowaty, zaokrąglony, charci.
• Ogon szablasty, średniej długości.
• Ruch elastyczny, lekki.
• Włos gęsty, z tendencją do skręcania. Wymaga pielęgnacji (strzyżenie co 2 miesiące).
• Umaszczenie: niebieskie, wątrobiane z podpalaniem lub bez, piaskowe z podpalaniem lub bez (ciemna pigmentacja pożądana).
• Pies wesoły, skoczny, szybki. Zaczepny i konfliktowy w stosunku z innymi psami. Nie polecany dla ludzi zapracowanych i nie mających czasu.

Border terrier

• Kraina pochodzenia – podobnie jak dandie dinmont, bedlington i lakeland terrier – pogranicze Szkocji i Anglii.
• Rasa towarzyszyła myśliwym polującym na koniach do wypłaszania lisów z nor.
• Wzorzec rasy zatwierdzony przez FCI w 1920 r. i określający tylko wagę: dla samców 5,9-7,1 kg, dla suk 5,1-6,4 kg.
• Charakterystyczna głowa przypominająca kształtem głowę wydry.
• Oczy ciemne, o bystrym wyrazie. Uszy w kształcie litery V opadające do przodu.
• Kończyny proste. Ruch energiczny, wydajny. Gruba skóra.
• Szata gęsta, szorstka.
• Umaszczenie: rude, pszeniczne, szarorude z podpalaniem (grizzle), niebieskie podpalane.
• Pies o wesołym usposobieniu, ruchliwy, temperamentny. Szybko biega, wymaga sporej dawki ruchu. Odważny i cięty. Nie potrzebuje specjalnej pielęgnacji. Polecany dla osób mogących zapewnić psu swobodny wybieg.

Bulterier

• Miejsce pochodzenia – Birmingham.
• Krzyżowanie buldoga angielskiego z nieistniejącym już angielskim białym terierem, później dalmatyńczykiem i innymi terierami. Za twórcę rasy uznaje się Jamesa Hinksa.
• Pierwsza biała suka z hodowli twórcy wzięła udział w walkach psów w 1862 r., odnosząc efektowne i bardzo szybkie zwycięstwo.
• Pierwszy wzorzec rasy opracowany w 1872 r. zakładał psa o długiej głowie, dużym czarnym nosie, małych czarnych oczach, mocnej szczęce, mocnych kończynach, wydłużonym tułowiu, wysoko noszonym ogonie, małych przyciętych uszach i koniecznie w białym kolorze. Kolorowe umaszczenie zostało zatwierdzone przez FCI dopiero w 1919 r.
• Dwie wielkości rasy: również odmiana miniaturowa.
• Wzrost psa w kłębie ok. 45-50 cm (wzorzec nie określa ani wzrostu, ani wagi).
  Dla wersji miniaturowej wzrost nie więcej niż 35,5 cm.
• Głowa jajowata, łukowaty profil. Oczy małe, głęboko osadzone. Uszy nieduże, stojące.
• Grzbiet idealnie równy. Klatka piersiowa szeroka, głęboka.
• Ogon mocny, krótki.
• Umaszczenie: białe, dopuszcza się ciemne łaty jedynie na głowie. Umaszczenie kolorowe nasycone, pożądane pręgi. Tricolor dopuszczalny. Niepożądana maść błękitna, czekoladowa.
• Pies nazywany ‘gladiatorem psiego rodu’.
• Trudny charakter psa wymaga zdecydowanego właściciela. Mimo zajadłości w kontakcie z innymi zwierzętami, przyjazny i łagodny dla ludzi. Wytrzymały, odporny, łatwo się szkoli.

Cairn terrier

• Kraina pochodzenia – archipelag Hebrydy (północno-zachodnie wybrzeża Szkocji).
• Pomagał miejscowej ludności w wypłaszaniu drobnej zwierzyny: lisów, wydr, szczurów i tchórzy, które kopały swoje nory w kamiennych wzgórkach (stąd nazwa rasy z języka starogalijskiego ‘cairn’ – ‘kurhan’).
• Wzrost psa w kłębie ok. 26-31 cm, idealna waga 6-7,5 kg.
• Piesek krótkonożny, dziarski i śmiały.
• Głowa obficie owłosiona. Uszy szpiczaste, stojące, nadające całej postawie łobuzerski wyraz.
• Grzbiet równy, zwarty, żebra dobrze wysklepione.
• Ogon krótki, obficie owłosiony, jednak bez pióra.
• Włos szorstki, twardy, miękki i gęsty podszerstek. Konieczne trymowanie 3 -5 razy w roku.
• Umaszczenie: kremowe, pszeniczne, rude, płowe, piaskowe, szare, pręgowane. Na uszach i pysku mogą występować ciemne znaki. Niepożądane umaszczenie: całkowicie białe, całkowicie czarne, czarne podpalane.
• Pies o beztroskim usposobieniu, wesoły, szalenie ruchliwy. Polecany do środowiska wiejskiego. Doskonały przyjaciel dzieci.
• Ulubiony terier nie tylko Brytyjczyków. Popularny w Ameryce i Europie. W Polsce pobił go jedynie west highland terrier i yorkshire terrier.

Dandie dinmont terrier

• Rasa znana od XVII w., ceniona ze względu na użyteczność przy polowaniach na borsuki i wydry. Hodowana przez kilka miejscowych rodzin, niezbyt liczna.
• Psy te zostały opisane w powieści słynnego Waltera Scotta, który zachwycił się nimi podczas swoich podróży. Nazwisko jednego bohatera z książki autora, niejakiego szkockiego farmera Dandiego Dinmonta, który trzymał i hodował owe niewielkie psy, posłużyło do nazwania tej elitarnej i sympatycznej rasy.
• Specyficzny wygląd i uroda rasy wyglądem przypomina bardziej jamnika szorstkowłosego aniżeli teriera.
• Wzrost psa w kłębie 20-28 cm.
• Głowa z charakterystyczną czuprynką. Oczy duże, czarne. Uszy długie, zwisające.
• Grzbiet mocno wypukły w części lędźwiowej.
• Włos szorstki (kędzierzawa mieszanina włosów twardych i miękkich o długości ok. 5 cm). Konieczna systematyczna pielęgnacja.
• Umaszczenie: musztardowe (od bladopłowego po czerwonawobrązowe); kolor pieprzu (od srebnoszarego po czarnoniebieski).
• Pies oryginalny, charakterem odbiega od terierów. Bardzo inteligentny, pełen godności, obojętny wobec innych zwierząt, niekłopotliwy.

Foksterier

• Jedna z najstarszych angielskich ras. Pierwsze wzmianki o foksterierze pojawiły się już w 1760 r. Psy używane do polowań na borsuki i lisy.
• Krzyżowanie białego teriera angielskiego krótkowłosego, black and tan terriera, bulteriera i różnych psów gończych.
• Wzorzec rasy zatwierdzony przez FCI w 1876 r. uwzględniający dwie odmiany: krótko- i szorstkowłosą.
• Pies elegancki, wytrwały, pełen temperamentu i odwagi.
• Wzrost psa w kłębie 37-40 cm, waga 7-8,5 kg.
• Grzbiet silny, krótki. Głowa długa, wąska. Uszy w kształcie litery V, załamane.
• Ogon gruby, noszony wysoko, kopiowany o ok. 1,5 cm.
• Szata prosta, gładka.
• Umaszczenie: biało-brązowe, biało-czarne, tricolor, czysto białe.
• Największa popularność rasy przed II Wojną Światową oraz w latach powojennych.

Irish soft coated wheaten terrier

• Kraina pochodzenia – Irlandia.
• Pokrewieństwo z terierem irlandzkim i kerry blue terrierem.
• Był zwierzęciem ubogiej ludności, pilnował dobytku, służył w polowaniach na wydry i borsuki, tępił gryzonie. Pasja łowiecka oraz zacięcie do pracy to nadal wyróżniki jego usposobienia.
• Charakterystyczny kolor szaty – pszeniczny.
• Wzrost psa w kłębie 46-48 cm, waga 15,5-18 kg.
• Pies o silnej, mocnej budowie.
• Trufla nosowa czarna i duża. Oczy ciemne. Uszy noszone do przodu, załamane w równej linii z wierzchem głowy.
• Chód harmonijny, swobodny.
• Włos miękki, jedwabisty.
• Umaszczenie: jednolite pszeniczne (różne odcienie od jasnego po rudo-złote).
• Pies niesamowicie towarzyski, polecany do każdego domu. Ciekawy świata, bardzo inteligentny, łatwo się szkoli. Z uwagi na niezbyt duże zainteresowanie w Polsce, drogi i trudny do zdobycia.

Kerry blue terrier

• Znany od stuleci w Irlandii, zwany ‘irlandzkim niebieskim terierem’. Kraina pochodzenia – hrabstwo Kerry (1847 r.).
• Dawniej pies podwórzowy, tępiący szczury, doskonały pomocnik pasterzy. Płochacz i zarazem aporter.
• Krzyżowanie miejscowych terierów, głównie teriera irlandzkiego, bedlingtona i bulteriera z pudlem, spanielem i wilczarzem irlandzkim.
• Hodowlę rasy rozpoczęto na przełomie XIX i XX w.
• Wzrost psa w kłębie 45,5-49,5 cm, suki 44,5-48 cm, waga psa 15-18 kg.
• Sylwetka mocna, zwarta, zgrabna. Stop słabo zaznaczony.
• Oczy ciemne, o przenikliwym spojrzeniu. Uszy noszone ściśle przy głowie, skierowane do przodu.
• Włos obfity, falujący, miękki.
• Umaszczenie: niebieskie we wszystkich odcieniach. Szczenięta rodzą się czarne. Do 18 miesiąca życia powinny się wybarwić. Również do tego czasu powinny zniknąć czarne i brązowe naloty. Idealne umaszczenie to kolor lśniącego koksu.
• Pies o ognistym temperamencie, czujny, żywy. Doskonały towarzysz, bardzo pojętny.
• Dziś ceni się bardziej doskonałą budowę kerry blue terriera i jego świetną psychikę aniżeli walory myśliwskie.

Lakeland terrier

• Kraina pochodzenia – północ Wielkiej Brytanii.
• Służył miejscowej ludności do polowań w trudnych warunkach, zwłaszcza na lisy i wydry. Doskonały pływak, do dziś ceniony za odwagę, temperament, zacięcie do pracy.
• Wzrost psa w kłębie 37 cm, waga psów 7,7 kg, suk 6,8 kg.
• Sylwetka proporcjonalna, zwarta.
• Głowa kształtna. Oczy małe, ciemne. Uszy noszone w kształcie litery V. Szyja lekko łukowata, bez luźnego podgardla.
• Lędźwie dobrze związane.
• Włos szorstki, gęsty, obfity podszerstek. Odporny na złe warunki meteorologiczne. Wymaga regularnego trymowania.
• Umaszczenie: czarne podpalane, niebieskie podpalane, czerwone, pszeniczne, szaro-czerwone (grizzle), wątrobiane, niebieskie, czarne. Niepożądane, lecz dopuszczalne: białe, małe znaczenia na piersi i łapach.
• Pies doceniany w środowisku myśliwych, jak i w domach z dziećmi. Radosny, pojętny, lubiący sporą dawkę ruchu. W Polsce nadal mało popularny.

Manchester terrier

• Pochodzenie tej rasy hodowanej w obrębie Liverpoolu i Manchesteru to krzyżowanie psów krótkowłosych z domieszką m.in. whippeta, któremu zawdzięcza swoją zwinność i szybkość.
• Wykorzystywany we własnej ojczyźnie do duszenia szczurów.
• Dziś szalenie popularny w Ameryce.
• Wzrost psa w kłębie 40-41 cm, suki 38 cm.
• Pies niezwykle elegancki i efektowny.
• Głowa długa, wąska. Oczy błyszczące, ciemne. Uszy załamane powyżej wierzchu czaszki, opadające ku przodowi.
• Tułów krótki, lekko zaokrąglony w partii lędźwiowej. Kończyny silne, muskularne.
• Włos błyszczący, krótki, przylegający.
• Umaszczenie: głęboka czerń z mahoniowym podpalaniem.
• Pies, który nadaje się do środowiska miejskiego, jak i wiejskich osad. Czujny, wierny i chętny do pracy.
• Łatwy w utrzymaniu, nie jest wymagana szczególna pielęgnacja szaty.
• Rasa warta popularyzacji i polecenia.

Niemiecki terier myśliwski

• Za twórców rasy należy uznać czterech bawarskich myśliwych (C.E. Grünewald, R. Friess, H. Lackner, W. Zangenberg)., którzy w okresie międzywojennym zaczęli krzyżować black and tan terriera z terierem walijskim i szorstkowłosym foksterierem.
• Docelowo pies miał się odznaczać wszechstronną użytkowością, a jego szata miała być prosta i w ciemnym kolorze.
• Dziś ceniony wśród myśliwych jako wspaniały norowiec, aporter i dzikarz. Pomocny w polowaniach na ziemi, jak i pod ziemią, w polu i w wodzie.
• Wzrost psa w kłębie nie więcej niż 40 cm, suki nie mniej niż 33 cm. Waga ok. 10 kg.
• Głowa długa, szersza między uszami niż u foksteriera.
• Grzbiet długi, mocny. Lędźwie i zad dobrze umięśnione.
• Ogon skrócony o 1/3 długości.
• Włos gęsty, przylegający i szorstki. W drugiej odmianie: twardy, gładki, niezbyt krótki.
• Umaszczenie: czarne podpalane, brązowe podpalane.
• Nie jest polecany do domów rodzinnych. Jego ostry i wojowniczy charakter, łatwość wchodzenia w konflikty ze zwierzętami, predestynują go do iście myśliwskiego sposobu życia.

Norwich terrier

• Rasa znana już w XIX w. Za jej twórcę uznać można zagorzałego myśliwego pułkownika Vaughan oraz Franka Jonesa.
• Krzyżowanie rudych terierów z dandie dinmont, bedlington i cairn terrierami.
• Wzrost psa w kłębie 25-26 cm.
• Sylwetka osadzona na krótkich, ale silnych nogach. Cała postawa psa to zawadiacki i bystry wygląd.
• Oczy owalne, małe. Uszy stojące, dobrze rozstawione, szpiczasto zakończone.
• Lędźwie krótkie, klatka piersiowa głęboka.
• Włos druciany, prosty, podszerstek gęsty. Sierść na głowie i uszach krótka. Wyraźne wąsy, brwi i broda.
• Umaszczenie: szare, rude (wszystkie odcienie), czarne podpalane lub grizzle (cieniowane siworude).
• Szczeniętom, którym uszy nie stawały i pozostawały oklapnięte przez całe życie, doprowadziło w efekcie do wyodrębnienia nowej rasy, mianowicie norfolk terrier, uznanej oficjalnie przez FCI w 1957 r.
• Pies o żywym usposobieniu, lecz nie zaczepny i niekonfliktowy. Polecany do małych mieszkań. W Polsce nadal mało popularny.

Russel terrier

• FCI pod koniec 2000 r. rozdzieliła Parson Russel terrier od Jack Russel terriera. Za twórcę rasy uznaje się pastora z hrabstwa Devon (Wielka Brytania), słynnego myśliwego i hodowcę psów. Jego życzeniem było wyhodowanie psa małego, o niezmordowanej użyteczności. Mimo śmierci pastora, jego praca była kontynuowana, co w efekcie doprowadziło do zatwierdzenia wzorca rasy.
• Rasa Parson Russel terrier - idealny wzrost psa w kłębie 36 cm, suki 34 cm.
• Rasa Jack Russek terrier – znacznie niższy wzrost w kłębie 25-30 cm.
• Pies szalenie silny i wytrzymały. Aktywny i bardzo ruchliwy. Pamiętać należy, że pasję łowiecką zakorzenioną ma we krwi.
• Czarna trufla nosowa. Oczy ciemne, w kształcie migdała.
• Dwie odmiany rasy: krótko- i szorstkowłosa (na wystawach oceniane razem).
• Umaszczenie Parson Russela: całkowicie białe, białe z brązowymi łatami, z łatami cytrynowymi lub czarnymi, tricolor.
• Rasa Parson Russel terrier odznacza się całkowicie usposobieniem terierowatych. Inteligentny i bardzo energiczny. Znakomity norowiec. Mimo wszystko polecany do domów rodzinnych, w których świetnie się sprawdza.
• Umaszczenie Jack Russela: białe z czarnymi, brązowymi i kasztanowymi znaczeniami.

Sealyham terrier

• Kraina pochodzenia – Walia.
• Twórca rasy to kapitan John Edwards z Sealyham. Od roku 1850 krzyżował foksteriery, dandie dinmont oraz welch corgi. Marzeniem kapitana było wyhodowanie rasy o jasnym umaszczeniu, która odważnie zapoluje na borsuki, będzie nieduża, lecz bardzo bojowa.
• Wzorzec rasy zatwierdzony przez FCI w 1910 r. na skutek starań synowej po zmarłym walijskim kapitanie.
• Pies mały, lecz ciężki – wzrost psa w kłębie nie powinien przekraczać 31 cm, waga ok. 9 kg.
• Pies krótkonożny, o wydłużonej sylwetce.
• Oczy ciemne, okrągłe, preferowane ciemno pigmentowane powieki.
• Szyja długa, gruba, mocna. Grzbiet równy. Ogon wysoko osadzony, często kopiowany.
• Kończyny wyjątkowo silne, kątowane.
• Ruch płynny, z dużym wykrokiem.
• Sierść długa, szorstka, twarda. Nie wymaga szczególnej pielęgnacji, jedynie regularnego rozczesywania i utrzymywania bieli włosa.
• Umaszczenie: czysto białe, białe z cytrynowymi, brązowymi, niebieskimi, borsuczymi znaczeniami na głowie i uszach (wadą jest przesianie).
• Charakter nieugięty, odważny, umiarkowany temperament. Pies szalenie przyjazny. Polecany do miejskich mieszkań. Nie wymaga zbyt dużego ruchu, prawie nie szczeka, silnie związany z właścicielem.
• W Polsce rasa mało popularna.

Skye terrier

• Kraina pochodzenia – wyspa Skye w archipelagu Hebrydy.
• Te małe srebrzystoszare pieski hodowała nawet królowa Wiktoria i jej syn książę Walii – król Edward VII. Służyły ludziom przede wszystkim jako tępiciele gryzoni i szkodników. Dziś trzymane do towarzystwa.
• Pierwszy wzorzec rasy opracowany w 1873 r. Obecny obowiązuje od 1987 r.
• Długość psa to jego dwukrotna wysokość w kłębie. Mierzy się ją od czubka nosa do końca ogona. Powinna wynosić 103 cm.
• Wzrost psa w kłębie 25-26 cm.
• Rasa o pięknym, obfitym i opadającym włosie.
• Stop lekko zaznaczony, nos zawsze czarny.
• Uszy stojące, zakończone frędzelkami, choć wzorzec dopuszcza uszy opadające i ściśle przylegające do głowy (wersja rzadziej spotykana).
• Grzbiet idealnie równy. Tułów długi, niski.
• Ogon z wdzięcznymi frędzelkami.
• Sierść twarda, szorstka, prosta, powinna płasko przylegać do ciała i opadać do ziemi. Podszerstek miękki, wełnisty. Wymaga regularnego szczotkowania.
• Umaszczenie: szare, kremowe, czarne, szaroniebieskie z nalotami na głowie i uszach. Każde jednolite dopuszczone.
• Pies polecany do miejskich mieszkań. Przymilny i niekonfliktowy charakter zjednuje mu coraz większe rzesze amatorów.

Staffordshire bull terrier

• Kraina pochodzenia – angielskie hrabstwo Staffordshire (XIX w.).
• Krzyżowanie buldoga angielskiego z nieistniejącym już old English terrierem i innymi drobnymi terierami.
• Używany w Anglii wyłącznie do walk psów, w których był bezkonkurencyjny.
• Wywieziony do Ameryki stał się protoplastą dwóch ras: american staffordshire terriera i pit bull terriera.
• Wzrost psa w kłębie 35,5-40,5 cm.
• Głowa masywna, rozłożysta, lekko spłaszczona. Przełom czołowy wyraźnie zaznaczony.
• Uszy małe, załamane lub w kształcie płatka róży.
• Klatka piersiowa głęboka, z żebrami dobrze wysklepionymi.
• Kończyny szeroko rozstawione.
• Włos gładki, krótki, przylegający.
• Umaszczenie: białe, czarne, rude, brunatne, pręgowane, niebieskie.
• Pies o pogodnym usposobieniu, przywiązany i wierny właścicielowi. Uwielbia ruch. Przyjaciel dzieci. Cichy i spokojny.
• Konieczna konsekwencja w prowadzeniu i stanowczość. Trzeba pamiętać o pierwotnej walecznej pasji rasy.

Terier czeski

• Młoda rasa, powstała na skutek przemyślanych działań twórcy – czeskiego genetyka Františka Koraka z Klanovic. Krzyżówka teriera szkockiego z sealyham terrierem i dandie dinmontem terrierem.
• Oficjalny wzorzec rasy zatwierdzony przez FCI w 1963 r.
• Wzrost psa w kłębie 25-32 cm.
• Piesek krótkonożny, elegancki, dobrze zbudowany.
• Głowa z obfitą brodą i brwiami.
• Grzbiet średnio długi, wysklepiony w lędźwiach.
• Ogon szablasty, w spoczynku noszony do dołu.
• Włos lśniący, gęsty, jedwabisty.
• Umaszczenie: szaroniebieskie, czekoladowe.
• Rasa stworzona z myślą o norowaniu – polowaniu na lisy i borsuki. Dziś pełni rolę psa do towarzystwa. Cechuje go żywe i bystre usposobienie.
• W Czechach i Słowacji bardzo popularny, i ceniony. Pies bardzo rodzinny.

Terier irlandzki

• Z krzyżowań małych podwórkowych terierów o różnych maściach: pszenicznych, niebieskich, pręgowanych i rudych, powstały cztery irlandzkie rasy terierów - kerry blue terrier, irish soft coated wheaten terrier, najmniej znany irish glen of imaal terrier i nasz bohater, terier irlandzki.
• Określany mianem ‘czerwony diabeł’. Śmiały i cięty. Mało hałaśliwy, aportujący.
• Najmniej szczekający terier.
• Używany do polowań na wydry, lisy i borsuki. Ceniony w kłusownictwie za łapanie królików i zajęcy.
• Wzrost psa w kłębie ok. 45 cm.
• Pies wysokonożny, szorstkowłosy.
• Grzbiet silny, prosty. Ogon cięty na 3/4 długości, bez frędzli.
• Włos gęsty, druciany, z podszerstkiem.
• Umaszczenie: rude, pszeniczne lub żółte, najbardziej cenione intensywne czerwone.
• Amator spacerów, przyjaciel człowieka, elegancki i wytrzymały. W kontaktach z innymi psami nieustępliwy, zaczepny.

Terier szkocki

• Wzorzec rasy zatwierdzony przez FCI w 1930 r., mimo iż rasa jest bardzo stara i popularna na całym świecie.
• Trzon hodowlany ten sam, co u pozostałych terierów ze Szkocji tj. skye terrier, cairn terrier i west highland terrier.
• Kraina pochodzenia – hrabstwo Pertshire i Rannoch.
• Służył w myślistwie, do polowań na wydry oraz jako norowiec.
• Ulubiona rasa prezydenta Roosevelta.
• Wzrost psa w kłębie 24,5-28 cm.
• Pies przysadzisty, krępy, krótkonogi.
• Głowa prosta z profilu, wyraźna broda i wąsy.
• Oczy w kształcie migdała, o bystrym i inteligentnym wyrazie. Uszy szpiczaste, stojące.
• Kościec mocny, proste nogi, nadgarstki pionowe.
• Sierść twarda, przylegająca, szorstka, miękki podszerstek. Wymaga regularnej pielęgnacji i trymowania.
• Umaszczenie: czarne, pszeniczne w różnych odcieniach, pręgowane w różnych odcieniach.
• Pies niełatwy w hodowaniu, wychowaniu i utrzymaniu. Z uwagi na duże głowy szczeniąt, porody kończą się cesarskim cięciem.
• Jak wszystkie Szkoty – pies z dużym temperamentem. Niezależny, silnie związany z właścicielem. Bardzo ruchliwy i zwinny, mimo krótkich nóg.
• Zaczepny i konfliktowy w kontakcie z innymi psami.

Terier walijski

• Rasa bardzo stara, wywodzi się od szorstkowłosego black and tan terriera. Doskonały pies myśliwski z wielką rzeszą zwolenników.
• Dawniej welshe były skąpo owłosione, z białymi znaczeniami na szyi i łapach. Aby nadać im piękniejszego wyglądu, zaczęto je krzyżować z foksterierem szorstkowłosym, co w efekcie znacznie poprawiło proporcje, elegancję głowy i linię grzbietu.
• Wzrost psa w kłębie do 39 cm.
• Głowa wąska. Oczy małe, ciemne. Uszy trójkątne, noszone do przodu. Szyja długa.
• Klatka piersiowa głęboka.
• Kończyny dobrze umięśnione.
• Włos twardy, druciany, obfity z podszerstkiem. Wymaga trymowania 4-6 razy w roku.
• Umaszczenie: czarne podpalane typu czaprakowego.
• Rasa raczej rzadko spotykana.
• Nie zaczepny, bardzo towarzyski, kochający dzieci. Oddany przyjaciel właściciela, o żywym i ciekawskim temperamencie.

West highland white terrier

• Kraina pochodzenia – Szkocja (XVII w.).
• Krzyżowanie cairn terriera i teriera szkockiego z domieszką miejscowych terierów krótkonogich.
• Wzrost psa w kłębie do 28 cm.
• Pies krótkonogi, idealnie biały.
• Głowa z wyraźnie zaznaczonym stopem.
• Włos powinien być tak przycięty, aby pies swoim wyglądem przypominał kształt chryzantemy, z którego sterczą szpiczaste, małe uszka.
• Granatowy pigment skóry wewnątrz ucha.
• Oczy szeroko rozstawione, zuchwałe w wyrazie.
• Kończyny krótkie, silne.
• Ogon o twardym włosie, bez frędzli.
• Włos okrywowy twardy, podszerstek miękki. Wymaga ciągłej pielęgnacji szaty, aby zapewnić jej całkowitą biel oraz regularnego trymowania co 3 miesiące.
• Umaszczenie: czysto białe.
• Piesek szalenie popularny również w Polsce. Jego żywy temperament i piękny wygląd zjednują mu licznych amatorów.
• Należy pamiętać, że wzbudza zachwyt, kiedy jest idealnie utrzymany – czystość szaty i charakterystyczny kształt głowy. Wymaga to wielu zabiegów i jest pracochłonne.

Yorkshire terrier

• Kraina pochodzenia – Szkocja i północ Anglii.
• Kiedy w XVIII i XIX w. małe pieski w typie teriera zaczęto używać do polowań na króliki, licznie wykorzystywała je do tych celów uboga szkocka ludność. Na skutek pogarszających się warunków życia tej grupy społecznej, wyemigrowała ona na południe kraju, osiedlając się w hrabstwie York. 
• Krzyżowane z miejscowymi terierami angielskimi i maltańczykiem.
• Z uwagi na atrakcyjny wygląd, piękną jakość i długość włosa, porzucono wymóg łowiecki dla tej rasy, koncentrując się na pełnieniu towarzyskiej roli. Yorki stały się ulubieńcami dam epoki wiktoriańskiej i trafiły na salony.
• Wzorzec rasy ostatecznie zatwierdzony przez FCI w 1887 r.
• Wzrost psa w kłębie 22-24,5 cm, waga 3 kg.
• Piesek bardzo modny i luksusowy.
• Największą ozdobą rasy jest jego włos – powinien być jedwabisty, prosty, obfity  i jak najdłuższy, z przedziałkiem biegnącym od nosa do końca ogona. Włos na głowie musi być długi, w barwie wyraziście złotej. Tułów barwy stalowej, jednolitej, podpalanie złotej, bez nalotów. Szata wymagająca szczególnej pielęgnacji.
• Oczy błyszczące, czarne, o inteligentnym wyrazie.
• Kończyny mocno owłosione, łokcie przylegające.
• Ogon obcięty w połowie długości, w błękitnym kolorze.
• Piesek wesoły, towarzyski, bardzo czujny, dobry stróż mieszkań. Zachował jednak buńczuczność braci terierów.
• Bardzo popularna rasa w Polsce. Polecana szczególnie osobom samotnym, starszym, które mają czas na pielęgnację.